آیم سو ساری

دلم لک زده واسه نیمکت مدرسه .... 

واسه خوندن چیزایی که از قبل روش مونده  

واسه اینکه تو جا میزی چیزی جا مونده یا نه  

واسه نوشتن تقلب های ریز ریز 

 واسه هول دادن همه نیمکتا از نیمکت آخر ( واسه لحضه ای داد همه در میاد ) 

واسه همون مانتوی گشاد / بد رنگ / زشت / غیر قابل تحمل ( درست عین مانتوی نگین ) 

وقتی مث ماهی از دست ناظم در میری 

دلهره گرفتن کارنامه و جعل امضای مامان ! 

............ 

ببخشید که  الکی منتظر موندین