کاش می شد

از طرف مهدی

 

کاش می شد که کسی می آمد

این دل خسته مارا، می برد

چشم مارا می شست

راز لبخند به لب، می آموخت

کاش می شد که به انگشت، نخی می بستیم

تا فراموش نگردد که هنوز انسانیم

قبل از آنی که، کسی سر برسد

ما نگاهی به دل خسته خود می کردیم

شاید این قفل، به دست خود ما باز شود

پیش از آنی که به پیمانه دل، باده کنند

همگی

زنگ پیمانه دل، می شستیم

« کاشکی »، واژه دردآور این دوران است

« کاشکی »، جامه امیدی است

که تن حسرت خود، پوشاندیم

کاش می شد که کمی

لااقل

قدر وزن پر یک شاپرک، ما مسلمان بودیم